zondag 20 december 2015

De EWA opdracht voor december / januari


De suburb vol dromen

Hanja Le Roy, geboren Kerkhof mompelde binnensmonds een verwensing, maar ook daarmee was haar probleem niet opgelost. Ze zette de grote aardewerken pot met olijfboompje uiteindelijk toch maar op de grond en ging toen haar huissleutel in de zakken van haar groene waxcoat zoeken. Het duurde even voor haar rechterhand haar sleutelbos had gevonden. Hanja haalde opgelucht adem. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze uiteindelijk Raymund moest bellen om naar huis te komen met zijn sleutels. Het wachten was natuurlijk vervelend, maar hij zou haar er nog weken, zo niet maanden, aan herinneren. Bovendien, bedacht ze zich, was hij er helemaal niet.

Gelukkig hoefde het dit keer allemaal niet zover te komen. Hanja pakte de pot met het olijfboompje op en ging er mee naar binnen. Met enig genoegen zette ze de pot op het Portugese tafeltje in de serre. Zoals ze al had verwacht, stond het allemaal prachtig.  Hanja genoot even van haar doordachte compositie; het kon zo uit de VTWonen komen. Raymund zou het uiteraard niet zien, maar aan de andere kant zou hij dan ook niet gaan zeuren over de kosten. “Ieder voordeel heb zijn nadeel,” had een groot filosoof ooit gezegd. Hanja lachte een keertje grimmiger dan ze oorspronkelijk had bedoeld. Ze was toe aan een latte macchiato. Gelukkig had ze gisteren al verse bonen in de Jura gedaan. Ze hoefde alleen nog maar op het knopje te drukken en natuurlijk de melk op te schuimen.
“Een heerlijk avondje,” dacht Hanja met enig genoegen. Raymund was naar Enschede om bij een of ander vaag bedrijf de boeken te controleren en hij zou daar ook blijven slapen. Sextus had ze  gedumpt bij zijn oma en zo had Hanja de hele avond het huis voor zichzelf. Ze wilde er alles uithalen, dat er in zat.

Hanja kleedde zich uit in de slaapkamer. Ze keek even in de spiegel. Dat korte kastanjebruine haar stond inderdaad goed. Pierre was misschien soms best een zeurpiet, maar als kapper en adviseur was hij echt goed, maar ja; ze hadden nou eenmaal allemaal gevoel voor stijl en mode. Ze kon inderdaad wel een wat afvallen voor het mooi, maar tien kilo was echt overdreven. Veel mannen hielden juist wel van een maatje meer. Hanja pakte haar borsten vast en streelde een keer over haar tepels. Ze voelde een aangename tinteling door haar lijf trekken. 

Hanja had zich weleens afgevraagd waarom al die apparaten altijd van die eigenaardige namen moesten hebben. Na de Giant en de Thor wilde ze het ditmaal een keer met de Titan proberen. Het klonk in ieder geval veelbelovend. Het voordeel van Raymund was eigenlijk vooral dat hij nooit thuis was. Hanja kon bestellen wat ze wilde; hij had er toch nooit erg in. Een keer was er prompt een pakje in het weekend bezorgd, maar voor Raymund het had kunnen openen, had ze het hem uit zijn vingers gewrongen. Die avond had ze een al veel eerder gekocht erotisch niemendalletje aangetrokken en er ondeugend bij gelachen toen ze naar bed kwam. Raymund had zowaar een keer zijn best gedaan. Met veel kreunen en kronkelen had ze in ieder geval Raymund de indruk gegeven dat het leuk was en dat hij toch nog tot een orgasme was gekomen, gaf maar aan dat hij het toch ook wel een beetje leuk had gevonden. In tegenstelling tot Raymund was de Titan echt onvermoeibaar en wist hij wel wat ze leuk vond; ze kwam met een woeste tinteling.

Het warme badwater maakte haar nog lomer dan ze al was dankzij het goede werk van Titan.  Ze had de massagestralen uitgezet en genoot nu alleen nog van de allesomvattende warmte van water. Hanja droomde langzaam weg. Ze echt nooit kunnen denken dat ze ooit nog eens zoveel luxe zou hebben. Voor de dochter van een kantinemedewerker had ze het best ver gebracht. Toen niemand nog iets zag in Raymund had zij zijn potentie gezien. Eigenlijk was hij haar grootste prestatie. Het enige probleem was dat wat hem zo plooibaar, hem ook zo saai maakte.

Natuurlijk had Hanja ook zo haar dromen gehad. Er was natuurlijk wel een man geweest, maar als ze er aan dacht dat ze dit allemaal op had moeten geven, wist ze toch zeker dat ze de juiste keuze had gemaakt. Alleen mensen, die nooit armoede hadden gekend, deden er romantisch over.
Eigenlijk was hij niet eens aardig geweest. Hij had haar altijd het gevoel gegeven dat hij niet helemaal serieus nam; hij accepteerde haar alleen maar, omdat zij toevallig het niet helemaal geslaagde vriendinnetje van Raymund was. Hij had haar altijd op haar tenen laten lopen. Misschien was het ondanks alles ooit nog wat geworden als ze maar had gedurfd. Soms wist ze bijna zeker dat hij haar ook leuk vond. Hanja  had er alles aangedaan om in contact te blijven; ze hadden zelfs een huis in de buurt gekocht.  Hoewel hij inmiddels was gescheiden, woonde hij nog steeds dichtbij. Als ze zich nu eens uit haar warme bad worstelde en snel iets spannends aandeed, daar had ze meer dan genoeg van, was ze binnen vijf minuten bij hem. Ze glimlachte een keer om haar fantasietje, maar ondanks zichzelf stond ze toch wat huiverig op. Moet moeite ontworstelde ze zich aan de verleiding van het warme water.

Toen hij opendeed, deed hij niet eens zijn best om zijn verbazing te verbergen, maar tegelijkertijd trok hij die eeuwige licht ironische grijns. “Wat een eer,” zei hij. “Waar heb ik dat aan te danken?” Hanja moest toegeven dat hij eigenlijk geen dag ouder was geworden. “Gewoon,” zei ze en ze wist zelf hoe dom dat klonk, “ik wilde eens weten hoe het met je gaat.” Hij knikte een keertje bedachtzaam alsof hij serieus over dit antwoord na moest denken. “Nou leuk,” zei hij en gebaarde haar vooral binnen te komen. De huiskamer zag er nog net zo uit als Hanja ze zich kon herinneren van vroeger. Alleen wat al te kleurige elementen waren verdwenen. “Je hebt niet veel veranderd,” zei ze. Hij haalde zijn schouders op. “Ach,” zei hij, “het leven en vooral een huwelijk bestaat uit compromissen.” Het was zo’n typische nietszeggende opmerking waarom ze hem altijd zo had gehaat.  “Wil je wat drinken?” vroeg hij.  “Heb je wijn?” vroeg Hanja. Voor wat ze van plan was, kon ze zich best wat moed indrinken. Hij stond op en ging naar de keuken. Hanja maakte van de gelegenheid om snel nog even te voelen of alles echt goed zat. Het was echt wat voor haar om er nu achter komen dat ze haar pakje binnenstebuiten aan had of dat op cruciale plaatsen een van de vele bandjes was gescheurd. Toen hij terugkwam met een tweede glas, pakte hij de afstandsbediening en deed de TV uit. “Ga toch zitten,” zei hij vriendelijk terwijl hij haar glas volschonk.

Hanja had dit moment in haar gedachten wel honderd keer gerepeteerd, maar toen ze het daadwerkelijk deed, was het net alsof ze naar een film keek met haarzelf in de hoofdrol. Haar korte regenjas gleed aanmerkelijk soepel van haar schouders. Hanja’s blik fixeerde zich op zijn gezicht. Zijn zichtbare verbazing maakte plaats voor openlijke interesse. Hoewel hij zijn best deed om de pose van neutrale, hoogstens welwillende, buitenstaander hoog te houden, zag Hanja toch dat ze nu zijn ongedeelde en intense interesse had. Over de volgende stap had Hanja minder goed nagedacht, maar ze wilde er alles aan doen om deze voelbare spanning vast te houden. Ze zou die arrogante zak leren haar altijd maar te jennen of juist te negeren. Elegant door je knieën gaan in een vooral uit bandjes bestaand niemendalletje, gecombineerd met eigenlijk veel te hoge hakken viel nog lang niet mee. Alleen nu het er toe deed, kon hij blijkbaar wel een echte heer zijn. Met een opmerkelijke snelheid had hij niet alleen zijn glas neergezet, maar was hij ook opgesprongen. Voor Hanja daadwerkelijk echt om kon vallen, wat de sfeer natuurlijk ernstig had bedorven, ving hij haar op en hielp haar met knielen. Lul, dacht Hanja, je kan het blijkbaar wel. Hij was nu een en al aandacht. Hij sloeg zijn armen om haar en ze voelde zijn lippen op hare. Hanja’s handen gleden naar beneden. Ze voelde voorzichtig aan zijn kruis, maar ook daar was hij een en al aandacht. Ze begon met losmaken van zijn broek. Dat ging redelijk gemakkelijk, maar zijn onderbroek bleef, juist omdat hij een en al aandacht was, hangen op zijn erectie.  Maar uiteindelijk was het haar toch gelukt om zijn penis in volle glorie in de buitenlucht te krijgen. Door nog dieper door haar knieën te zakken, lukte het haar gezicht er vlakbij te krijgen. Ze kuste zijn penis en deed haar mond open. “Fuck,” zei hij zowel ontijdig als toepasselijk. Hij begon te graaien in zijn zakken naar zijn gsm, maar omdat hij op zijn knieën zat en zijn broek nogal slordig om zijn benen was gedrapeerd, viel dat niet mee. “Hallo,” riep hij uiteindelijk geïrriteerd in het toestel, maar het maakte blijkbaar niet uit, want het irritante geluid  bleef maar doorgaan.

Hanja voelde dat het water aan het afkoelen was. Haar telefoon lag op de rand van het bad, en bleef volkomen ongevoelig voor Hanja’s dromen en fantasieën, door rinkelen.  Ze pakte de telefoon op en zei half geïrriteerd, half nog slaperig: “Hallo.”  Voor ze antwoord kreeg, wist ze al wat het zijn. “Hoi,” zei Raymund, “ik bel nog even om Sextus welterusten te wensen.” Het zou eens niet!  “Leuk,” zei Hanja, “maar die is bij je moeder.” Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. “Hoe was je dag?” vroeg Raymund. “Prima,” improviseerde Hanja, “ maar er staat nu iets in de keuken.” “Snap ik,” zei Raymund en Hanja kon zijn opluchting bijna horen, “dan bel ik mijn moeder wel…. Trouwens het het duurt hier langer dan ik had verwacht; ik moet tenminste nog een hele dag blijven.”  “Jammer,” zei Hanja plichtmatig. “Ik kom pas donderdag naar huis,” ging Raymund verder. “Tjonge,” zei Hanja om nogmaals te onderstrepen hoe jammer ze het wel niet vond. Na nog een ongemakkelijke stilte hing Raymund eindelijk op.

Hanja stond nu echt klaarwakker in haar slaapkamer. Alles lag keurig uitgestald op haar bed. Ze had haar setje met zorg uitgezocht. Het duurde even voor haar schoonmoeder opnam. “Hallo,” zei Hanja, “je hebt het waarschijnlijk al gehoord van Raymund, maar hij moet nog een nachtje in Enschede blijven.” Aan de andere kant werd wat bevestigend gemompeld. “Nou dacht ik zo,” ging Hanja verder, “als Sextus nog een nachtje bij jou kan blijven, kan ik morgenavond overwerken.”